دل نوشته ای برای معلّمم:
چه زیباست مصادف شدن ماه رجب و روز بزرگداشت مقام زیبای معلم و متفکّر فیلسوف علّامه شهید مطهری.
معلم و استاد گرامی تو را تکریم می نمایم و مقامت را گرامی می دارم به امید آن که خداوند قبول کند، زیرا تکریمت نوعی عبادتست و با فضیلت ترین عبادت هاست.
استادان و معلمین عزیز، قشر ممتاز کشور که وظیفه سنگینی به دوش شماست.
ای گلچین های مدرسه معرفت ، ای راهنمای نوچه های علم!
و ای معلمی که شغلت منسوب به شغل انبیاست در مکان مقدس علم و تربیت با کلام و علمی که می آموزی حقّا که عبادت می کنی.
تو را پاس می دارم و دستت را می بوسم.
و تو ای استاد برای من عالِمی هستی که مرا از آتش آزاد کرده ای به من آموختی که همیشه طالب علم باشم،طلبه باشم.
شادمانم که خداوند می گوید هرکس دوست دارد به آزاد شدگان خدا از آتش بنگرد به طالبان علم بنگرد و تو مرا نجاتی استاد.
من به خانه علم می آیم و تو استادی می کنی ، تو روشنی می دهی. آنگاه که از رسول خدا(صلّی الله علیه و آله) پرسیدند مقام عالِم نسبت به عابِدی که شبانه روز مشغول عبادتست چگونه است؟ فرمودند: برتری اش مثل ماه شب چهارده است؛ روشنی ماه نسبت به سایر ستارگان
و تو مثل ماه شب چهارده می درخشی.
خداوندا سپاس! از تو می خواهم که در این روز بزرگ و فرخنده آرزو کنم که همیشه در مکتب استادان عالی قدر درس علم بیاموزم و قلم از دستم جدا نشود و گنج مکتوب استاد شهید مطهری را حفظ نموده و بدان عمل کنم.
و من الله التوفیق و سعادة
مرضیه خرّمکی ، طلبه سال اوّل مدرسه علمیه معصومیه
